♥ یه نقابدار تنهای تنها ♥

                                     باز این چه شورش است که در خلق عالم است

                                                   باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

                                    باز این  چه   رستخیز    عظیم     است     کز    زمین       

                                                 بی نفخ صور خاسته تا  عرش  اعظم است

کتیبه­ ها، حسینیه­ ها را احاطه کرده اند. همه جا یک دست سیاه پوش شده است. کم کم خیابان های شهرمان ایستگاه های صلواتی خود را به راه می کنند . . .  داربست ها برای برافراشتن پارچه ها، جاپایشان را روی زمین محکم می­ کنند. میله­ ها آرام آرام پرچم های یا حسینشان را به آغوش می کشند. کم کم پارچه های اطلاعیه ی مجالس عزا سری بین سرها بلند می کنند و خودنمایی می­ کنند.

به راستی

این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست 

این چه شمعیست که جان ها همه پروانه اوست

حال و هوای لباس های سیاه؛

عطر دلنشین نذری های امام حسین علیه السلام؛

صدای جانفزای حسین حسین گفتن ها؛

و دیدن دسته های عزاداری؛

دل را روانه ی حرمش می کند.

هرگز حضور حاضر غایب شنیده‌ای

من در میان جمع و دلم جای دیگرست

تصور بالا و پایین رفتن شمشیر ها، خنده را برای مدتی از لبانم دور می کند.

صدای العطش العطش کودکان که در گوشم می پیچد، آب را بر من حرام می کند.

یاد فریاد های زینب، دست و پا زدن های علی اصغر ، مشک، دست و فرق شکافته ی  اباالفضل العباس ناله ام را به آسمان می رساند.

باز هم سه ساله ی ارباب صاحب عزای مجالس ما شده است...

سلام بر محرم

سلام بر حسین

سلام بر یاران حسین 

یا لیتنا کنا معکم فنفوز فوزا عظیما 

نویسنده: سید محمد بنایی

ممنون که تا آخرش خوندی

یا حسین

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: